برج آزادی؛ نماد مهم تهران - وبلاگ افراگرافیک

به گزارش وبلاگ افراگرافیک، مردم ایران، پایتخت را با تصویر برج آزادی می شناسند. سال 50 که برج آزادی با نام سابق شهیاد ساخته شد، قرار بود از آن به عنوان دروازه ایران یاد شود. دروازه ای که وقتی یک توریست خارجی به فرودگاه مهرآباد می آمد آن را ببیند و توقفی کند، عکسی به یادگار بگیرد و وارد پایتخت ایران شود.

کتابخانه برج

مهمترین نکته ای که درباره این برج می شود گفت، مربوط به معمار آن است. این بنا را حسین امانت وقتی تنها 24 سالش بود، ساخت. طرح او در فراخوانی که داده شده بود، پذیرفته شد و آن را در مدت 27 ماه ویژه جشن های 2500 ساله ساختند.

همان موقع در فراخوانی گفتند ارتفاع آن از 45 متر نباید بیشتر باشد تا به مشکل پرواز هواپیماهای فرودگاه مهرآباد برخورد نکند. در سال 50 نیز از آن رسماً بهره برداری شد.

معماری داخلی

این بنا را سه سال بعد از اینکه به بهره برداری رسید، به دلیل اهمیتش در فهرست میراث ملی ایران ثبت کردند. در همان زمان ها بود که منشور کوروش به رغم مخالفت های بریتانیا، به ایران آورده شد و در این برج به نمایش گذاشتند. لوح زرین لرستان به همراه سنگی که از ماه آورده شده بود هم در این برج برای بازدید به نمایش گذاشته شد.

از آن زمان هر اتفاق مهمی که در کشور می افتاد، یک سرش به میدان آزادی ختم می شد، مانند راهپیمایی ها، تظاهرات، اعتراض ها، جشن ها. اصلا قرار بود میدان آزادی بزرگترین میدان دنیا باشد و برجی که در آن قرار گرفته مانند طاق پیروزی فرانسه، مهمترین برج و طاق شهر باشد.

375 هزار مترمربع زمین که برای این طرح درنظر گرفته شد، آن را به یکی از بزرگ ترین میدان های دنیا تبدیل می کرد. اما الان 70 هزار متر مربع از این زمین به جهت سواره و 50 هزار مترمربع دیگر به محوطه سازی اطراف اختصاص داده شده است.

تلفیقی از معماری دوره های مختلف

معماری این بنا هم در نوع خودش منحصر به فرد است، چون در یک بنا می توان معماری هخامنشی، سلجوقی، اسلامی و ساسانی را با هم مشاهده کرد و به راحتی دید که در طاق نصرت و گنبدهای مسجد، جورچین سنگ چه ماهرانه به کار گرفته شده است.

در طرح بنا از طاق کسری، سربرج های دوران سلجوقی و صفوی، مخصوصاً برج طغرل و گنبد قابوس و کاشی کاری های دوران صفوی الهام گرفته شده است. در اطراف بنا نیز قرار بود غرفه هایی ساخته شود که هر کدام یک سلسه بزرگ ایرانی را معرفی می کردند، اما بعدها برای اینکه نمای برج را تحت الشعاع قرار ندهد غرفه ها از سطح میدان برچیده و به داخل برج منتقل شدند.

مبدا تصمیم گیری برای ایرانگردی

قرار بود برج آزادی مبدا تصمیم گیری مردم برای سفرهایشان و ایرانگردی و تهرانگردی ها باشد. یعنی هر کسی حتی گردشگران خارجی در طبقه پایین برج، پشت مانیتورهایی که به 5 زبان زنده دنیا مطلب داشتند، می نشستند و درباره مقصد گردشگری انتخابی، اطلاعات مختلف را می شنیدند، می دیدند و می خواندند. بعد همان جا، از کنندگی های فروش، بلیت هواپیما، تور یا هتل می خریدند و سفرشان را آغاز می کردند. تکنولوژی که آن زمان برای مردم در نظر گرفته شده بود، تقریباً 20 سال از زمان خودش جلوتر بود. اما این کار ادامه نیافت و اکنون چنین امکاناتی برای هیچ بازدیدکننده ای وجود ندارد.

مانیتورهای بلااستفاده

مگر آنکه بازدیدکنندگان در سالن ها و تالارها به دیدن نمایشگاه های برج یا نمایشگاه های موزه ای آن بروند. مثلاً هر دو سال یک بار نمایشگاهی از آثار و مجموعه های منحصر به فرد در یکی از سالن ها به نمایش گذاشته می شود. در حال حاضر نیز نمایشگاهی از آثار و مجموعه عکس ها و دوربین های محمدعلی جدیدالاسلام، استاد پیشکسوت عکاسی برپا شده است.

در بخش دیگری از این مجموعه، می توان سنگ های زینتی و زیورآلات یا عروسک های نمایشی خیلی قدیمی را دید. برخی تصور می کنند که داخلش چیزی برای نمایش ندارد درحالی که داخل برج، نمایشگاه، فروشگاه و معماری زیبایی دارد که حتماً باید رفت و از نزدیک آن را دید.

مثلاً وقتی وارد برج می شوید، حتماً حواستان به درهای سنگی آن باشد هر کدام از آنها سه و نیم تن وزن دارند و تنها با یک اهرم که در اختیار نگهبانان هست و به راحتی و آسانی می چرخد، باز و بسته می شود. این هم یکی دیگر از شگفتی های برج آزادی است.

277 پله برای برج آزادی

جالب اینجاست که وقتی کسی وارد فضای داخلی برج می شود، می بیند که طبقات سقف ندارند بلکه همه به هم راه دارند. حتی می توانید از آسانسور 50 ساله آن با خیال آسوده طبقات را دور بزنید یا از 277 پله آن عبور کنید که در نوع خود تجربه جالبی است.

زمانی که خواستید از برج شهیاد قبلی و برج آزادی فعلی دیدن کنید حواستان باشد، می توانید تا بالاترین نقطه برج بروید و از آنجا کوه دماوند و برج میلاد را هم ببینید و مشرف به محوطه های اطراف باشید. در برخی از روزها هم طبقه انتهایی، یعنی بخشی که گنبد فیروزه ای هست، به روی بازدیدکنندگان باز می شود.

نمای تهران از بالای برج

برای دیدن اینجا تنها ده هزار تومان بابت بلیت باید بپردازید. می توانید در روزهایی که کنسرت برگزار می شود یا اجرای تئاتر در سالن قدیمی آن است، به برج آزادی بروید ولی قبلش حتماً از سایت های فروش، بلیت تهیه کنید. غیر از آن گاهی کنسرت هایی در فضای باز برگزار می شود یا نورپردازی به مناسبت های مختلف که دیدن آن هم رایگان است و نیازی به هماهنگی ندارید.

برای رفتن به برج آزادی چند راه دارید یا با خودروی شخصی بروید و نزدیک میدان در پارکینگ پارک کنید یا با مترو بروید و از سمت ترمینال آزادی عرض خیابان را طی کنید. دیدن این برج تاریخی شاید نصف روز از شما وقت بگیرد ولی حتماً بازدید از مهمترین نماد تهران را در برنامه تان قرار دهید.