تکنیکی برای تقویت حافظه و به خاطر آوردن واژه های فرار: ترسیم نمادی از آنها - وبلاگ افراگرافیک

به گزارش وبلاگ افراگرافیک، وقتی قرار است در آزمون مهمی شرکت کنید و بایستی انبوهی از مفاهیم و اعداد و اسامی را حفظ کنید، چه می کنید.

راه سخت این است که دل به دریا بزنید و آنقدر کتاب را بخوانید و مرور کنید که همه چیز حفظ گردد. اما این شیوه بسیار زمان بر است و احتیاج به مرورهای مکرر دارد و معمولا کمتر کسی را به یاد می آوریم که به خواندن و مرور ساده کتاب ها و جزوه ها، از آزمون ها با نمره یا رتبه خوب سربلند بیرون آمده باشد.

بنابراین مجبوریم از یک سری ترفندها و تکنیک ها استفاده کنیم. تکنیک هایی مانند خلاصه برداری و تداعی معانی.

بعضی از ماها عادت داریم که هنگام مطالعه لم می دهیم و بعضی دیگر در اتاق به آرامی قدم می زنیم تا بتوانیم تمرکز کنیم. اما کسانی که می توانند ساعات طولانی پشت میز بنشینند و مرتب یادداشت بردارند و از قلم و کاغذ استفاده نمایند، احتمالا از 2 گروه دیگر جلوتر هستند.

چون اصولا نوشتن کلیدواژه های و خلاصه برداری به تثبیت حافظه بسیار یاری می نمایند. اما یک شیوه جالب دیگر، ترسیم نمادهای غیرحرفی از کلیدواژه ها و اصطلاحات سخت است.

مدتی پیش روان شناسان در کانادا و بریتانیا نتایج مطالعاتی را با دو تکنیک مختلف برای بهتر به خاطر سپردن کلمات را منتشر کردند:

یکی کشیدن چیزهایی است که می خواهید در یاد داشته باشید و دیگری راه رفتن نه رو به جلو، بلکه رو به عقب بود!

آنها به دو گروه از افراد جوان و مسن تر فهرستی از کلمات دادند. از بعضی داوطلبان خواسته شد فقط کلمات را بنویسند و از دیگران درخواست شد برای هر کلمه نمادی ترسیم نمایند.

کیفیت رسم مهم نبود. فقط باید چیزی می کشیدند که برایشان نمایانگر آن کلمه باشد. بعضی از این کلمات پیچیده بود، مثل ایزوتوپ. اما مهم بود که آن ها چیزی غیر از حروف بر روی کاغذ بیاورند.

پروفسور کاترین لاودیل متخصص علوم مغز و شناخت در دانشگاه وست مینیستر در خصوص نتایج شرح می دهد که آن ها متوجه شده اند که کشیدن طرحی برای کلمات چقدر به یادآوری یاری می نماید و جالب اینکه کشیدن به جای نوشتن، عملکرد گروه مسن تر را در به یادآوری کلمات به اندازه گروه جوان تر افزایش داد، پس خیلی مؤثر بود.

نکته جالب دیگه اینکه کیفیت نقاشی هیچ مهم نبود. بلکه عمل کشیدن بود که باعث به یاد آوردن کلمه می شد.

وصل کردن حروف هم کمی مؤثر بود اما نه به اندازه اندیشیدن به طرحی که می تواند یادآور کلمه باشد.

کاترین لاودیل می گوید وقتی می خواهید کلمه ای را با یک تصویر نمایش بدهید، آن را در ذهن خودتان حلاجی می کنید که احتمالاً به بهتر ماندن موضوع در ذهن یاری می نماید. سال ها پیش در مطالعاتش از داوطلبان خواست به جای نوشتن کلمات وارو واژه ها را حل نمایند و متوجه شد که به این ترتیب خیلی بهتر آنها را به یاد می آوریم.

وارو واژه یا آناگرام کلماتی است که حروف آنها به هم ریخته و باید آنها را مرتب کنیم.

مطالعه دیگر، کمی عجیب تر بود. چون محققان این بار از شرکت نمایندگان خواستند رو به عقب راه بروند. کاری که به ثبت حوادث یا کلمات در حافظه یاری کرد. این ایده عجیبی بود.

محققان از داوطلبان خواستند ویدئویی از یک جنایت صحنه سازی شده را تماشا نمایند یا کلماتی را به خاطر بسپارند یا چند عکس نگاه نمایند. بعد آنها را سه گروه کردند:

یک گروه به طور عادی راه رفتند. گروه دیگری سر جایشان ایستادند و گروه سوم رو به عقب را رفتند.

جالب بود که گروه سوم که به عقب راه رفته بودند، آنچه را پیشتر دیده بودند بهتر به یاد آوردند.

ایده پشت این مطالعه این بود که در ذهن ما، فضا و زمان مرتبط هستند و وقتی از کسی می خواهید که در فضا عقب برود، به ذهن آنها هم یاری می نماید که در زمان هم عقب برود.

اما درباره تاثیر این شیوه بر روی افرادی که دچار زوال قوای فکر هستند چه می گردد گفت؟ مطالعه ای که با کشیدن طرح همراه بود بر روی گروه کوچکی که از افراد مبتلا به این بیماری انجام شد. اما مشکل این بود که زوال قوای فکری یک مشکل واحد نیست. انواع زوال فکری را داریم که تأثیرشان بر ذهن فرق می نماید مثلاً بعضی از آن ها بر توانایی ما در ترسیم اثر می گذارند. در این مورد این شیوه های یاری به یادآوری کمتر مؤثر خواهد بود. اما این ایده نویدبخشی است که ارزش آزمایش را دارد.

در خصوص عقب رفتن هم مطالعه نشان داده که لازم نیست عملاً رو به عقب راه بروید، بلکه کافی است خود را را در حال عقب رفتن مجسم کنید. این روش برای افراد مسن تر و کسانی که دچار زوال فکری شدن امن تر است.